Manokwari, 18 december 2021

Natal/Kerstmis 2021 Beste Allen,

In Nederland begint vandaag een strengere lock down het leven te bepalen om het omikron virus de baas te kunnen, in Manokwari en West Papua begint het corona juist (voorlopig??) op te klaren. Al anderhalf jaar geen kinderen op onze internaten, de klaslokalen staan leeg, alleen de docenten zijn elke dag op school, om vandaaruit on line les te geven. Maar nu de Dienst van Gezondheidszorg zegt dat reeds 70% van de bevolking minimaal twee keer is gevaccineerd (aan de booster is men nog niet toe), mag – als het morgen niet weer anders wordt – na Nieuwjaar iedereen weer ‘gewoon’ naar school.

Dat zal men een gewenning geven! Nu staat het grote school- en internaatsterrein in Maripi (SMP, junior high school), waar ik woon, leeg, op een tiental kinderen die om verschillende redenen tijdens de covid crisis niet naar huis konden, en een paar (eerwaarde) heren na. Straks moet de stroom op gang komen: 120 jongens en 100 meisjes op het internaat in Maripi, 120 meisjes en 110 jongens op het SMA (senior high school) complex in Susweni. 340 leerlingen op de SMA en 294 op de SMP, een derde van de leerlingen is dus extern, komt ‘van buiten’ (dat kan aan de overkant van de straat zijn, maar ook op een half uurtje bromfietsen afstand). Meer dan 30 docenten op de SMA (sommigen part time), 18 vaste krachten op de SMP. Het aantal leerlingen is ongeveer gelijkelijk verdeeld over jongens en meisjes. De leiding van de internaten is in handen van paters en zusters (nonnen), augustijnen, op iedere internaat twee tot vier vrouw/man sterk. Tot nu toe wordt het meisjesintenaat in Maripi nog bestierd door twee vrouwelijke docenten, maar die gaan wrs in maart a.s. vervangen worden door zusters augustinessen. De jonge vrouwen hebben dan meer handen en hart vrij om aan hun eigen toekomst te kunnen denken, en niet dag en nacht vastgespijkerd te zitten aan het internaat.

Wel schijnt het zo te zijn dat we maar een beperkt aantal leerlingen in een klaslokaal mogen toelaten, niet meer dan 15 tot 18. Met inachtneming van allerlei regels, zoals mondkapjes, handenwassen, en afstand houden. De klassen tellen echter tussen de 25 en 30 leerlingen. Dus zal er in twee groepen gewerkt gaan worden, en het aantal uren per vak verminderd moeten worden. Geen vier uur wiskunde, bijvoorbeeld, maar maar twee uur, enzovoorts, zodat de leraren niet overbelast worden. Om toch het curriculum niet te kort te doen, zal er meer huiswerk gegeven moeten worden. Iedere jongen of meisjes is straks dus maar drie en half uur op school, in plaats van de gebruikelijke zeven.

Over enkele jaren zal men zegen, “Oh, deed jij eindexamen in 2020/2021, o ja, dan weten we het wel; dan kreeg je je diploma voor niks, gratis!” Om proefwerk te geven, overhoringen te houden, cijfers te geven, is reuze moeilijk on line, want we weten niet of de leerling dan wel zijn familie de antwoorden opgehoest heeft. Sommigen hebben zelfs geen mobieltje, en zijn buiten bereik. Toch moeten ze van de Dienst van Onderwijs overgaan of slagen, om flinke heibel bij de ouders en verdere familie te voorkomen. Er worden dus maar zesjes ingevuld. Bij de serieuze leerlingen mag dit eigenlijk niet ter ore komen, want die gaan dan denken: “waarom kan het bij de een makkelijk, en moet ik voor mijn rapportcijfers zweten?” Dus weer heibel bij de andere partij. De overheid maakt het zich niet makkelijk!

Daar komt nog bij dat een dertigtal leerlingen niet bereikbaar zijn omdat ze met hun ouders zijn gevlucht voor eventuele represaillemaatregelen van het leger. Enkele guerillastrijders uit het Meybratgebied (hartje Vogelkop) hebben namelijk drie maanden geleden een militaire post overvallen en vier soldaten vermoord, in mootjes gehakt. De bewoners van alle omliggende dorpen vluchtten het oerwoud in, of verhuisden tijdelijk (tot nu toe!) naar de stad Sorong. In een parochie in de Oost-Aifat vluchtte ook de pastor mee met zijn parochianen! Zij zijn van alle contact verstoken, dus ook de schoolgaande jeugd.

Enkelen van hen wonen eigenlijk hier in Manokwari op het internaat, maar waren vanwege de corona-maatregelen in hun geboortedorp. En nu dus veel verder van huis!!! (Alle zestien papoea’s die betrokken waren bij de moorden zijn nog niet opgepakt, onvindbaar! - wel vele mensen die er uiteindelijk niets mee te maken bleken te hebben – het leger weet geen onderscheid te maken ! Ze weten nog meer niet: Het leger en de politie weten de zaak niet op te lossen; nu heeft de resident de hulp van de Kerk ingeroepen om tot een ‘staakt het vuren’ te komen, zodat voedselhulp zonder allerlei interventies de vluchtelingen kan bereiken. De Kerk wordt meer geloofd en heeft meer vertrouwen bij de bevolking dan de indonesische overheid. Zestig jaar na de overdracht van Nederland aan Indonesia blijft het dus rommelig gewelddadig in West Papua, waar U weinig over hoort, ook van mij niet, maar kijk op het internet! Een van de grootste zonden die je kunt begaan is het leger en de politie gezichtsverlies doen leiden. Met de rol van de Kerk als bemiddelaar te onderstrepen, doe je dat. Dus er maar geen ruchtbaarheid aan geven. Maar, nogmaals, het internet staat vol, en ook de indonesische regering houdt dat niet tegen.

In de stad is het rustig. En zijn de bouwprogramma’s bij de scholen normaal kunnen doorgaan: een reusachtige aula bij de SMA in Susweni, en een uitbreiding van de eet- en recreatiezaal bij het meisjesinternaat. In Maripi (SMP) drie extra klaslokalen met meubilair en de aanleg (cementering) van de toegangsweg naar de internaten.

Allemaal dank zij Uw hulp en vooral die van enkele zeer gulle donateurs.

De Kerstvieringen mogen dit jaar wel door gaan. Met mondkapje en afstand houden. Dat laatste zal wel niet overal lukken. Het wordt een drukke driedaagse (vrijdagnacht, zaterdag- en zondagmorgen, men weet van geen ophouden, extra banken aansjouwen, zeiltjes om onder te schuilen spannen – je kunt altijd buiten zitten, lekker weer, ondanks de regen, tientallen doopjes, honderden mensen – van krijsende babies tot en met krakkemikkige oudjes, iedereen op zijn/haar kerst-best, we gaan uren door, het zweet gutst over je rug, midden in de nacht). Maakt u zich geen zorgen, ik ben gezond, gevrijwaard van het covid19. Een week later, met Oud en Nieuw opnieuw. Zeg nu zelf, waar kies je voor, een Kerst en jaarwisseling in Papua of ….. in de kou!

Goede zinvolle feestdagen, en alle goeds voor 2022!! Dankbaar voor al jullie hulp en aandacht,

Ton Tromp